Frida Kahlo – Dönüş, 2018

“Uçmak için kanatlarım varken, ayaklarıma ne gerek var?”

Fiziksel ve ruhsal acılarla geçen bir ömür, hayatının aşkından ömrü boyunca sevgi arayan bir tutuklu; kıyafetleri, hayata bakış açısı ve tavrıyla sıra dışı bir kişilik; özgün ve özgür; aşk, acı ve devrimin kadını…

Frida, on sekiz yaşında geçirdiği trafik kazası sonucu, vücudu kırıklar içinde aylarca korse içinde sırt üstü yatmak zorunda kalmıştı. Ağrılardan duramayan Frida’ya ailesi oyalanması için tuval ve fırça verdi. Yatağın tepesine asılan aynadan otoportresini ve gördüğü her şeyi çizmeye başlayan Frida, iki yıl sonra tekerlekli sandalyeden ayağa kalktığında, bir deha ve yüz kırk üç tabloya imza atacak ‘Frida Kahlo’ doğacağından habersizdi. Hayatımda iki kaza geçirdim diyen Frida’nın ikinci kazası olan kocası Diego, hayatının tek aşkıydı ve fiziksel ağrılarının yanında ruhsal acılar çekmesine de neden olmuştu. Her düştüğünde resim ile ayağa kalkmayı başaran Frida, resimlerine kendi ruhsal acılarını aktardı. Picasso’nun, “Onun yaptığı portreleri resmetme yeteneğine sahip değilim.” dediği Frida, tüm acılarını çekerken yarattığı kendi gerçekliğini aktardığı resimleriyle çoğu ressama ilham olmuş bir kadındır.